اگر وارد دنیای رایانش ابری و مجازی‌سازی شده‌اید، می‌دانید انتخاب روش مناسب برای اجرای ماشین‌های مجازی، تاثیر زیادی روی سرعت و کیفیت کار دارد. یکی از روش‌های مهم در این زمینه، Paravirtualization است.
Paravirtualization یعنی سیستم‌عامل مهمان بداند که دارد داخل یک محیط مجازی اجرا می‌شود و خودش را برای همکاری با این محیط آماده کند. این روش بین Full Virtualization (که سیستم‌عامل از مجازی بودن بی‌خبر است) و روش‌های دیگر قرار می‌گیرد و باعث می‌شود عملکرد بهتری داشته باشیم.
در این مقاله، به زبان ساده ولی دقیق، بررسی می‌کنیم Paravirtualization چیست، چطور کار می‌کند، چه مزایا و معایبی دارد و چه تفاوتی با روش‌های دیگر دارد.
تصور کن که دو نفر دارن با زبان‌های مختلف حرف می‌زنن و یک مترجم بینشون قرار داره. سیستم‌عامل مهمان مثل یکی از این افراد است و Hypervisor مثل مترجم که درخواست‌ها رو سریع و دقیق منتقل می‌کنه. وقتی سیستم‌عامل می‌دونه مترجم وجود داره و هماهنگ باهاش کار می‌کنه، این حالت Paravirtualization است.
Paravirtualization چیست؟
Paravirtualization یک تکنیک است که در آن سیستم‌عامل مهمان (مثلاً ویندوز یا لینوکس) می‌داند که داخل یک ماشین مجازی قرار گرفته. این سیستم‌عامل طوری طراحی شده یا تغییر داده شده که به جای اینکه مستقیم با سخت‌افزار کار کند، با نرم‌افزار واسطه‌ای به نام Hypervisor ارتباط برقرار کند.
به عنوان مثال:
فرض کن یه راننده داخل شبیه‌ساز رانندگی هست، اما این راننده می‌دونه که تو یه محیط مجازی حرکت می‌کنه و با قوانین شبیه‌ساز هماهنگ میشه تا بهترین عملکرد رو داشته باشه. این یعنی Paravirtualization.
در Paravirtualization، سیستم‌عامل به جای اینکه سعی کند سخت‌افزار را کامل شبیه‌سازی کند، درخواست‌های حساسش را مستقیم از طریق چیزی به نام Hypercall به Hypervisor می‌فرستد. این باعث می‌شود کارها سریع‌تر انجام شوند و منابع بهتر مدیریت شوند.
Paravirtualization چگونه کار می‌کند؟
در Paravirtualization:
- سیستم‌عامل مهمان، وقتی می‌خواهد به منابع سخت‌افزاری مثل حافظه یا دیسک دسترسی پیدا کند، به جای اینکه مستقیم اقدام کند، درخواستش را با یک «تماس خاص» به Hypervisor می‌فرستد.
- Hypervisor این درخواست را دریافت می‌کند و آن را به سخت‌افزار اصلی منتقل می‌کند.
- این روند باعث می‌شود که نیاز به تقلید کامل سخت‌افزار نباشد و سرعت اجرای کارها افزایش یابد.
| ویژگی | Paravirtualization | Full Virtualization |
|---|---|---|
| اطلاع سیستم‌عامل از مجازی بودن | دارد | ندارد |
| نیاز به تغییر سیستم‌عامل مهمان | بله | خیر |
| سرعت اجرای کارها | بالاتر | معمولاً پایین‌تر |
| سازگاری با سیستم‌عامل‌ها | محدودتر | گسترده‌تر |
| نحوه مدیریت سخت‌افزار | تعامل مستقیم با Hypervisor | شبیه‌سازی کامل سخت‌افزار |
مزایای Paravirtualization
- کارایی بهتر و سرعت بالاتر به دلیل کاهش تقلید سخت‌افزار
- مصرف کمتر منابع مانند پردازنده و حافظه
- مدیریت بهینه‌تر منابع در محیط‌های پر ترافیک
- مناسب برای سرورهای ابری و دیتاسنترها
معایب Paravirtualization
- نیاز به تغییر یا اصلاح سیستم‌عامل مهمان
- همه سیستم‌عامل‌ها نمی‌توانند به راحتی از این روش استفاده کنند
- پیاده‌سازی و تنظیمات فنی پیچیده‌تر نسبت به Full Virtualization
چه زمانی از Paravirtualization استفاده کنیم؟
اگر دنبال سرعت و بهینه‌سازی حداکثری منابع هستید، و سیستم‌عامل مورد استفاده‌تان قابلیت همکاری با Hypervisor را دارد، Paravirtualization بهترین انتخاب است. مخصوصاً در:
- محیط‌های دیتاسنتر
- سرورهای ابری با بار کاری سنگین
- پروژه‌هایی که مصرف منابع و عملکرد برایشان حیاتی است
Hypervisorهای پشتیبان Paravirtualization
- Xen: پیشرو در استفاده از Paravirtualization
- KVM: در حالت خاص Paravirtualization (PV) پشتیبانی می‌کند
- VMware: عمدتاً Full Virtualization، اما از تکنیک‌های مشابه بهره می‌برد
نکته: Paravirtualization یعنی سیستم‌عامل مهمان آگاهانه با Hypervisor همکاری می‌کند تا عملکرد بهتری نسبت به روش‌های سنتی داشته باشد. اگرچه نیاز به تغییر در سیستم‌عامل دارد، ولی در ازای آن مصرف منابع کمتر و سرعت بالاتری به دست می‌آید. این روش برای کسانی که به دنبال بهینه‌ترین راه‌حل‌های مجازی‌سازی هستند، انتخاب بسیار مناسبی است.
تاریخچه پیدایش Paravirtualization
در گذشته، مجازی‌سازی برای اجرای همزمان چند سیستم‌عامل روی یک سرور فیزیکی به‌وجود آمد تا استفاده بهینه‌تری از سخت‌افزار شود. اما اجرای سیستم‌عامل‌ها روی معماری x86 که برای مجازی‌سازی طراحی نشده بود، مشکلاتی داشت.
چالش اصلی Full Virtualization در x86
در روش Full Virtualization، باید تمام رفتار سخت‌افزار شبیه‌سازی شود تا سیستم‌عامل بدون تغییر اجرا شود. این شبیه‌سازی روی پردازنده‌های x86، که دستوراتی غیرقابل مجازی‌سازی دارند، باعث کاهش سرعت و افزایش بار پردازشی می‌شد.
راه‌حل Paravirtualization و ظهور Xen
برای حل این مشکل، محققان دانشگاه کمبریج در سال ۲۰۰۳ هایپروایزر Xen را معرفی کردند که از Paravirtualization استفاده می‌کرد. در این روش، سیستم‌عامل مهمان به جای اجرای مستقیم دستورات، با Hypervisor همکاری می‌کند. این کار باعث کاهش بار پردازشی و افزایش کارایی شد و باعث شد مجازی‌سازی در محیط‌های واقعی با قدرت بیشتری اجرا شود.
تاثیر Xen بر فناوری‌های بعدی
- KVM در لینوکس با درایورهای VirtIO، اجرای بهینه I/O را با Paravirtualization ممکن کرد.
- VMware نیز در برخی محصولاتش از درایورهای بهینه‌سازی شده مشابه استفاده کرد.
معماری Paravirtualization چگونه کار می‌کند؟
در Paravirtualization، به جای اینکه سیستم‌عامل مهمان بدون اطلاع در محیط مجازی اجرا شود، به طور آگاهانه برای همکاری با Hypervisor طراحی شده است.
اجزای کلیدی معماری:
- Hypervisor:
لایه‌ای بین سخت‌افزار و ماشین‌های مجازی است که مدیریت منابع را به عهده دارد و در Paravirtualization مستقیماً با سیستم‌عامل مهمان در ارتباط است. مثال‌ها: Xen، KVM با VirtIO. - سیستم‌عامل مهمان اصلاح شده:
سیستم‌عاملی که برای همکاری با Hypervisor تغییر یافته، مثلاً هسته‌اش درایورهای خاصی دارد تا عملیات حساس را به Hypervisor بسپارد. - Hypercalls:
معادل System Call در سیستم‌عامل‌ها، اما اینجا سیستم‌عامل مهمان از طریق این فراخوان‌ها از Hypervisor درخواست انجام عملیات‌های خاص مثل مدیریت حافظه یا ارسال داده به شبکه را می‌دهد. - لایه مجازی‌سازی:
نرم‌افزاری که ارتباط بین سیستم‌عامل مهمان و Hypervisor را برقرار می‌کند، شامل درایورهای PV یا VirtIO.
| ویژگی | Paravirtualization | Full Virtualization |
|---|---|---|
| تعامل سیستم‌عامل با Hypervisor | آگاهانه، با Hypercalls | ناشناخته، شبیه‌سازی سخت‌افزار |
| نیاز به تغییر در سیستم‌عامل مهمان | دارد | ندارد |
| عملکرد و سربار پردازشی | کمتر، بهتر | بیشتر، سنگین‌تر |
| سازگاری با سیستم‌عامل‌ها | محدود به سیستم‌عامل‌های قابل اصلاح | تقریباً همه سیستم‌عامل‌ها |
| پیاده‌سازی و مدیریت | پیچیده‌تر | ساده‌تر |
مقایسه Paravirtualization با Hardware-Assisted Virtualization
Hardware-Assisted Virtualization از قابلیت‌های ویژه پردازنده‌های جدید (Intel VT-x و AMD-V) استفاده می‌کند تا اجرای دستورات سیستم‌عامل مهمان به صورت مستقیم و با سرعت بالاتر انجام شود.
اما Paravirtualization و Hardware-Assisted Virtualization می‌توانند با هم کار کنند؛
مثلاً در KVM سیستم‌عامل مهمان از درایورهای Paravirtualized برای I/O استفاده می‌کند، در حالی که پردازنده میزبان از قابلیت‌های سخت‌افزاری برای اجرای دستورات بهره می‌برد.
Paravirtualization در مقابل Containerization
- Containerization:
چندین برنامه به همراه وابستگی‌هایشان داخل کانتینرهایی سبک اجرا می‌شوند که همه از کرنل سیستم‌عامل میزبان استفاده می‌کنند. - Paravirtualization:
هر ماشین مجازی دارای سیستم‌عامل و کرنل جداگانه است که با Hypervisor در تعامل است.
پس Containerها سبک‌تر و سریع‌تر هستند، ولی Paravirtualization امکانات و ایزوله‌سازی بیشتری دارد.
چرا Paravirtualization برای رایانش ابری و سرورهای مجازی (VPS) مناسب است؟
در زیر به این موارد اشاره می‌کنیم:
۱. افزایش تعداد ماشین‌های مجازی روی سرورهای فیزیکی
با Paravirtualization، چون فشار پردازشی کمتر می‌شود، می‌توان تعداد بیشتری ماشین مجازی (VM) را روی یک سرور فیزیکی اجرا کرد. این موضوع برای شرکت‌های ارائه‌دهنده خدمات ابری که هزاران کاربر دارند خیلی مهم است.
۲. مصرف بهینه منابع در دیتاسنتر
Paravirtualization باعث می‌شود حافظه، پردازنده و منابع ورودی/خروجی بهتر مدیریت شوند و هزینه‌های دیتاسنتر کاهش پیدا کند.
۳. سرعت و کارایی بهتر در عملیات شبکه و دیسک
در فضای ابری، انتقال داده‌ها و کار با شبکه و دیسک خیلی رایج است. درایورهای Paravirtual مثل VirtIO باعث می‌شوند این عملیات سریع‌تر و کم‌تاخیرتر انجام شود.
۴. مقیاس‌پذیری سریع و انعطاف‌پذیر
ماشین‌های مجازی مبتنی بر Paravirtualization سریع‌تر روشن می‌شوند و آماده به‌کار هستند. این ویژگی برای سناریوهای خودکار مثل Auto Scaling اهمیت بالایی دارد.
تاثیر Paravirtualization بر کارایی سرورهای ابری
- بهبود سرعت عملیات I/O:
با استفاده از درایورهای بهینه مانند VirtIO، سیستم‌عامل مهمان مستقیماً با سخت‌افزار مجازی ارتباط برقرار می‌کند، نه از طریق شبیه‌سازی سنگین.
مثال: سرعت خواندن و نوشتن روی دیسک در این روش تا دو برابر سریع‌تر از روش‌های معمول است. - کاهش مصرف CPU و حافظه:
حذف نیاز به شبیه‌سازی کامل سخت‌افزار باعث می‌شود منابع پردازشی کمتری مصرف شود و در نتیجه تعداد بیشتری VM بتوانند روی یک سرور کار کنند. - کاهش زمان راه‌اندازی VM:
در مواقعی که باید سریع مقیاس‌پذیری انجام شود، مثل اضافه کردن سریع VM جدید، Paravirtualization باعث کاهش قابل توجه زمان بوت می‌شود. - پایداری بهتر در بارهای سنگین:
در شرایط فشار زیاد، به خصوص در عملیات I/O، Paravirtualization سرعت و پاسخ‌دهی بهتری نسبت به Full Virtualization دارد. - تجربه کاربری بهتر:
برای کاربران نهایی، این به معنی لود سریع‌تر سایت‌ها، اجرای روان‌تر نرم‌افزارها و پاسخ‌دهی بهتر سیستم است.
Paravirtualization و سرورهای مجازی (VPS)
VPS چیست؟
سرور مجازی یا VPS، بخشی از یک سرور فیزیکی است که به صورت مجزا و اختصاصی در اختیار کاربر قرار می‌گیرد. VPS معمولاً با کمک هایپروایزر ایجاد می‌شود و به کاربران اجازه می‌دهد منابع مشخصی را در محیط مجازی داشته باشند.
چرا Paravirtualization برای VPS عالی است؟
- راه‌اندازی سریع‌تر و تجربه بهتر کاربر:
VPS هایی که از Paravirtualization و درایورهایی مثل VirtIO استفاده می‌کنند، سریع‌تر روشن می‌شوند و نرم‌افزارها روی آن‌ها بهتر اجرا می‌شود. - مصرف کمتر منابع سرور فیزیکی:
کاهش بار روی هایپروایزر به معنی این است که تعداد VPS بیشتری روی همان سرور قابل اجراست. - عملکرد شبکه و دیسک بهینه:
VirtIO به کاهش تاخیر در ارتباطات شبکه و افزایش سرعت انتقال داده‌ها کمک می‌کند، که این برای دیتابیس‌ها و برنامه‌های وب حیاتی است. - سازگاری گسترده با سیستم‌عامل‌ها:
بیشتر توزیع‌های محبوب لینوکس (مثل Ubuntu، CentOS، Debian و AlmaLinux) به صورت پیش‌فرض از درایورهای Paravirtualization پشتیبانی می‌کنند و نیازی به تغییرات پیچیده نیست.
ارتباط Paravirtualization با انواع سرور (مجازی، ابری، اختصاصی، برمتال)
در زیر به این توضیحات می‌پردازیم:
Paravirtualization و مدل‌های مختلف سرور
Paravirtualization فقط محدود به یک نوع سرور نیست. این تکنولوژی در انواع مختلف زیرساخت‌های میزبانی می‌تونه نقش مهمی داشته باشه، ولی بسته به نوع سرور، کارایی و مزایای متفاوتی ارائه می‌ده.
۱. سرور مجازی (VPS)
Paravirtualization بیشتر از همه در VPSها دیده میشه.
چون چندین ماشین مجازی به‌صورت همزمان روی یک سرور فیزیکی اجرا می‌شن، این روش کمک می‌کنه:
- مصرف CPU و RAM کمتر بشه
- سرعت دیسک و شبکه بالا بره
- و تعداد بیشتری VPS روی یک سرور ایجاد بشه
نتیجه: هزینه پایین‌تر، سرعت بهتر، بهره‌وری بیشتر برای کاربران و ارائه‌دهنده.
۲. سرور ابری (Cloud Server)
در زیرساخت‌های ابری (IaaS)، از هایپروایزرهایی مثل Xen و KVM استفاده میشه که از Paravirtualization پشتیبانی می‌کنن.
در نتیجه، این تکنیک باعث افزایش سرعت پردازش، مقیاس‌پذیری راحت‌تر و کاهش بار روی منابع فیزیکی میشه.
برای مثال: وقتی Auto Scaling فعال میشه، ماشین‌های مجازی پارا با سرعت بالاتری روشن و آماده می‌شن.
۳. سرور اختصاصی (Dedicated Server)
سرور اختصاصی خودش بدون مجازی‌سازی کار می‌کنه؛ یعنی سیستم‌عامل مستقیم روی سخت‌افزار نصب میشه.
اما اگه شما بخواید روی این سرور چند تا ماشین مجازی ایجاد کنین (با نصب یک Hypervisor مثل ESXi یا Proxmox)، اون VMها می‌تونن از Paravirtualization استفاده کنن و عملکرد بهتری داشته باشن.
۴. سرور برمتال (Bare Metal with Virtualization)
در مدل Bare Metal، خود Hypervisor مستقیماً روی سخت‌افزار نصب میشه، بدون لایه اضافی سیستم‌عامل میزبان.
اگه Paravirtualization فعال باشه، عملکرد ماشین‌های مجازی خیلی بهتر میشه؛ چون هم سخت‌افزار مستقیم در اختیار Hypervisor هست، هم ارتباط با VMها سریع‌تر و سبک‌تره.
امنیت Paravirtualization در زیرساخت‌های مجازی و ابری
یکی از دغدغه‌های اصلی در محیط‌های اشتراکی مثل دیتاسنترها، مسئله امنیته. چون چندین VM روی یک سرور کار می‌کنن، باید دقت کرد که تکنولوژی مجازی‌سازی، مثل Paravirtualization، چطور روی امنیت تاثیر می‌ذاره.
۱. آیا ارتباط مستقیم با Hypervisor خطرناکه؟
در Paravirtualization، سیستم‌عامل مهمان مستقیماً با Hypervisor صحبت می‌کنه (از طریق Hypercall).
این یعنی:
- مزیت: Hypervisor کنترل بیشتری روی عملکرد VMها داره
- ریسک: اگه درایورها یا سیستم‌عامل دچار آسیب‌پذیری باشن، ممکنه راه نفوذی به Hypervisor باز شه
۲. سطح تماس یا سطح حمله (Attack Surface)
در Full Virtualization، سیستم‌عامل فکر می‌کنه با سخت‌افزار واقعی سروکار داره، پس فاصله بیشتری با Hypervisor داره.
در Paravirtualization، چون ارتباط مستقیم‌تره، سطح تماس بیشتری وجود داره و در صورت ضعف امنیتی، ممکنه آسیب‌پذیری‌ها سریع‌تر به Hypervisor برسن.
۳. اهمیت آپدیت درایورها و پچ‌ها
برای اینکه Paravirtualization امن بمونه، باید:
- درایورهای مجازی مثل VirtIO به‌روز باشن
- Hypervisor پچ امنیتی دریافت کنه
- و هسته سیستم‌عامل مهمان مدیریت و آپدیت بشه
نتیجه: شرکت‌های حرفه‌ای که این موارد رو رعایت می‌کنن، می‌تونن محیط امن‌تری برای کاربرانشون فراهم کنن.
۴. ایزولاسیون بین VMها
حتی با وجود Hypercall، VMها از هم جدا هستن. در هایپروایزرهایی مثل KVM و Xen، هر VM در محیط خودش کار می‌کنه.
مگر اینکه آسیب‌پذیری خیلی خاصی وجود داشته باشه، هیچ ماشین مجازی نمی‌تونه به منابع ماشین دیگه دسترسی پیدا کنه.
۵. مقایسه امنیتی با دیگر روش‌ها
- Full Virtualization: امن‌تر از نظر ساختاری، ولی کندتر
- Paravirtualization: سریع‌تر، ولی نیازمند مدیریت امنیتی دقیق‌تر
- Containerization: سبک‌تر، ولی ایزولاسیون کمتری نسبت به VMها داره
نتیجه‌گیری
Paravirtualization یکی از بهترین انتخاب‌ها برای زیرساخت‌های ابری و مجازی‌ست؛
اما برای استفاده امن ازش باید به‌روزرسانی، مدیریت درایورها، ایزولاسیون و ساختار کلی زیرساخت به‌درستی طراحی شده باشه.
پرسش و پاسخ متداول
Paravirtualization چیست و چه کاربردی دارد؟
✅ پاسخ:
Paravirtualization یک روش مجازی‌سازی است که در آن سیستم‌عامل مهمان از محیط مجازی آگاه است و برای برخی عملیات حساس مستقیماً با هایپروایزر ارتباط برقرار می‌کند. این روش با کاهش سربار پردازشی، عملکرد بهتری نسبت به Full Virtualization ارائه می‌دهد و بیشتر در VPSها و سرورهای ابری کاربرد دارد.
تفاوت Paravirtualization با Full Virtualization چیست؟
✅ پاسخ:
در Full Virtualization، سیستم‌عامل مهمان بدون اطلاع از هایپروایزر اجرا می‌شود و تمام سخت‌افزار باید شبیه‌سازی شود. اما در Paravirtualization، سیستم‌عامل برای همکاری با Hypervisor اصلاح می‌شود و از Hypercall برای دسترسی به منابع استفاده می‌کند که باعث افزایش سرعت و کاهش مصرف منابع می‌شود.
آیا Paravirtualization با سیستم‌عامل‌های مختلف سازگاری دارد؟
✅ پاسخ:
Paravirtualization نیازمند اصلاح در سیستم‌عامل مهمان است؛ بنابراین بیشتر در توزیع‌های لینوکسی مانند Ubuntu، CentOS، Debian و غیره کاربرد دارد. نسخه‌های خاصی از ویندوز نیز ممکن است از آن پشتیبانی کنند، اما به‌طور محدودتر.
درایور VirtIO چه نقشی در Paravirtualization دارد؟
✅ پاسخ:
VirtIO یک مجموعه درایور بهینه‌شده برای عملیات I/O در محیط‌های مجازی است. این درایورها به سیستم‌عامل اجازه می‌دهند تا با سرعت بیشتر و سربار کمتر به دیسک و شبکه دسترسی داشته باشد. VirtIO از عناصر کلیدی در پیاده‌سازی Paravirtualization در KVM و QEMU محسوب می‌شود.
چرا Paravirtualization برای VPS مناسب است؟
✅ پاسخ:
چون این روش مصرف منابع را کاهش می‌دهد و باعث افزایش سرعت بوت، اجرای نرم‌افزارها، و بهره‌وری شبکه و دیسک می‌شود. به همین دلیل بسیاری از شرکت‌های ارائه‌دهنده VPS از تکنولوژی Paravirtualization برای بهبود تجربه کاربری استفاده می‌کنند.
آیا Paravirtualization روی امنیت سیستم تاثیر منفی دارد؟
✅ پاسخ:
خیر، اما به دلیل ارتباط مستقیم‌تر سیستم‌عامل مهمان با Hypervisor، نیازمند مدیریت دقیق‌تر امنیت است. با به‌روزرسانی مداوم درایورها، هایپروایزر و کرنل، می‌توان محیطی امن فراهم کرد. در هایپروایزرهایی مثل KVM و Xen ایزولاسیون بین VMها به خوبی حفظ می‌شود.
آیا می‌توان از Paravirtualization در سرور اختصاصی استفاده کرد؟
✅ پاسخ:
به‌طور مستقیم نه، چون سیستم‌عامل روی سخت‌افزار واقعی نصب می‌شود. اما اگر روی سرور اختصاصی یک Hypervisor نصب شود و چند ماشین مجازی اجرا شود، آن VMها می‌توانند از Paravirtualization بهره‌مند شوند.
فرق Paravirtualization با Hardware-Assisted Virtualization چیست؟
✅ پاسخ:
در Hardware-Assisted Virtualization از قابلیت‌های سخت‌افزاری پردازنده مانند Intel VT-x و AMD-V برای مجازی‌سازی استفاده می‌شود. در Paravirtualization، سیستم‌عامل برای اجرای بهتر تغییر داده می‌شود. امروزه بسیاری از پلتفرم‌ها از ترکیب این دو روش برای عملکرد بهتر بهره می‌برند.
Paravirtualization بهتر است یا Containerization؟
✅ پاسخ:
هر کدام برای سناریویی خاص مناسب‌اند. کانتینرها سبک‌تر و سریع‌ترند، ولی ایزولاسیون کمتری دارند. Paravirtualization ایزولاسیون قوی‌تری فراهم می‌کند و برای محیط‌هایی با نیاز به امنیت بیشتر (مثل VPS یا IaaS) گزینه بهتری است.
آیا Paravirtualization فقط در لینوکس کاربرد دارد؟
✅ پاسخ:
خیر، ولی بیشترین پشتیبانی و سازگاری را با توزیع‌های لینوکسی دارد. برخی نسخه‌های خاص ویندوز هم از درایورهای پارا پشتیبانی می‌کنند، ولی گستردگی و کارایی آن در لینوکس بالاتر است.
